Chillen met Papoea’s en duiken met walvishaaien

Woensdagochtend vroeg vertrok ik vanuit Wamena naar Sentani airport. Daar had ik een afspraak met de directeur van MAF, die zou mij een rondleiding geven en een aantal dingen uitleggen hoe alles daar werkt. Verder moest ik daar wat dingen voor mijn stage regelen.

Omdat ik absoluut geen zin had om 200.000 roepia (15 euro) per nacht te betalen voor een hotelletje had ik een student van de school gevraagd of hij geen familie had in Jayapura. En dat had die gelukkig en hij had gelijk z’n neef gebeld of ik in zijn huis kon verblijven voor 2 nachten. Dus na mijn afspraken kwam die neef mij ophalen op Sentani airport. Hij reed op een dikke motor, harstikke gaaf ding. Na ongeveer 50 min. rijden kwamen we aan bij zijn huis. En manmanman wat is Jayapura groot en druk, overal scooters en vrachtwagens en gigantisch veel smog. Ik heb waarschijnlijk meer smog ingeademd in die 2 dagen in Jayapura dan 3 maanden in Londen.

Zijn huis was ergens in een achteraf weggetje waar je niet met de auto kon komen. Daar aangekomen stond de hele familie mij al op te wachten. Harstikke leuke mensen alleen ze spraken geen woord Engels. Supergoed voor mijn bahasa Indonesia dus. Ze hadden de beste kamer voor me klaargemaakt en het lekkerste eten stond al klaar. Ik had die mensen nog nooit gezien maar gelijk zo vriendelijk en zo gastvrij, echt daar kunnen wij in Nederland nog wat van leren. s’ Avonds nog met die neef, Yansen was zijn voornaam, naar een voetbalwedstrijd geweest in de stad. Na iedereen moest weer op de foto met die witte dude maargoed was erg leuk die wedstrijd.

Die nacht bijna niet geslapen, gigantisch warm daar, echt je zweet de hele nacht. Maar de volgende dag had ik een afspraak bij het kantor immigrasi om mijn visum te verlengen. Dat was nog een heel gedoe. Meestal moet je je paspoort inleveren en dan 7 dagen wachten voordat je je stempel krijgt. Maar gelukkig had een medewerker van de school weer een vriend wiens broer (Dave) op dat kantoor werkte. Die had dus alles al voor mij geregeld en ik had mijn paspoort naar hem opgestuurd. Dus Yansen bracht mij naar het kantoor maar niemand had daar gehoord van ene Dave. Ik moest maar over een uurtje terugkomen. Dus ik een uur later weer teruggegaan met Yansen. En ja hoor daar was die ‘Dave’ dan. Maar zijn naam was helemaal geen Dave, maar dat vond ie gewoon mooier klinken dus noemde hij zichzelf Dave, alleen voor buitenlanders. Na toen ging alles heel snel, foto’s maken, vingerprints afnemen en een Eye scan. Daarna hoppa stempel in m’n paspoort. Toen wilde ik m’n paspoort meenemen maar dat kon absoluut niet want de baas van het kantoor moest zijn handtekening er nog onder zetten. Maar die kerel was niet op kantoor en die zou morgen pas weer terug zijn. Maar de volgende dag zou ik al vroeg naar Nabire vliegen dus dat kon helemaal niet. Gelukkig was een Dave erg handige prater en hij kreeg het voor elkaar dat een medewerker van het kantoor langs het huis van de baas zou gaan om ff die handtekening op te halen. IDEAAL nu was mijn paspoort om 5 uur ‘s middags klaar. Echt super.

Dus in de tussentijd nog maar even naar een super mooi verlaten strand gereden met Yansen. Lekker gezwommen tussen superhoge golven. Supermooi.

Na mijn paspoort opgehaald te hebben gingen we terug naar zijn huis. Alleen er kwam nog iemand anders logeren in het huis dus ik moest naar een andere plek. Geen probleem natuurlijk. Na afscheid genomen te hebben van alle zeer aardige mensen in dat huis gingen we naar mijn volgende slaapplek. Dat bleek een oude verlaten kerk te zijn. In die kerk sliepen ongeveer 30 jongeren van mijn leeftijd op matrasjes verspreid door de hele kerk. Naa beetje vies maar supergezellig. Die avond was ik uitgenodigd om te komen eten op een afstudeerfeestje van waarschijnlijk familie van Yansen. Supermooi huis, heerlijk eten en wederom superleuke mensen. Die nacht nog slechter geslapen in m’n zeer plakkerige bedje in de kerk maarja het was gratis dus ik mocht niet klagen.

De volgende dag, vrijdag, naar Nabire gevlogen om Pieter en Anja van Dijk op te zoeken. Die leven daar op de MAF base in Nabire. Supermooi allemaal daar, de MAF base was niet zo groot maar er leefden daar 4 gezinnen naast het vliegveld. De hangaar en de loodsen stonden letterlijk naast hun huis. Dus de hele dag kwamen er MAF vliegtuigen af en aan. Erg leuk om te zien hoe hun leven daar. Ik had al zoveel verhalen gehoord van hun en nu kon ik het allemaal met eigen ogen zien. Die avond heerlijk gegeten in een supergoed restaurant met de van Dijkjes en een Amerikaanse familie. Was erg gezellig.

De volgende dag hadden we een uitje naar de Walvishaaien. Daar zag ik al in Nederland naar uit en nu was het zo ver. Walvishaaien zijn bijna uitgestorven en worden overal beschermd, er zijn nog maar een paar plekken op aarde waar je ze kan vinden. Dus echt supergaaf dat ik de kans kreeg om die beesten te kunnen zien. We gingen samen met fam. Van Dijk en 2 Amerikaanse families op 2 boten de oceaan op. Na 3 uur varen kwamen we eindelijk bij een vissersplatform waar die beesten leefden. De vissers gooiden wat kleine visjes in het water om de walvishaaien te lokken. We zaten echt midden op de oceaan, je kon ongeveer 50 meter diep kijken in het water. En dan zag je die beesten uit het diepblauwe water onder je langzaam verschijnen en langzaam naar boven zwemmen. Echt wauw, supergroot die beesten en totaal niet bang van mensen. 1tje kwam helemaal naar boven. Ongeveer 2 uur gezwommen met die beesten. Je kon ze aanraken en ze zwommen soms gewoon tegen je aan. Deze was ongeveer 6 meter lang, nog een kleintje want volwassen kunnen ze 12 meter lang worden. Echt een supergave ervaring, zo midden in de oceaan met alleen maar zee om je heen en een walvishaai.

Na 2 uur gingen we terug naar het onbewoonde eiland. Ook midden in de oceaan, supermooie koraalriffen met duizenden gekleurde visjes waar we nog een uurtje gesnorkeld hebben.

Op de heenweg zwommen er allemaal dolfijnen met onze boot mee en sprongen ze uit het water. Dan zag je ze hard meezwemmen net voor de boot en net 10 cm onder het wateroppervlak. Wat een dag echt super. Nog nooit zoveel moois gezien in 1 dag. Die natuur daar onder water is echt geweldig.

De volgende dag met de van dijkjes naar de kerk geweest en de hele dag een beetje gerelaxt. En die 3 nachten in Nabire echt heerlijk geslapen. Mijn kamer was voorzien van een airco echt heerlijk. Als je dan je kamer uitstapt zo dat warme weer in dan lijkt het net alsof je in een badkamer komt waar net iemand heel warm gedoucht heeft. Echt een soort stoomklimaatje daar. Maar als je rustig aan doet en veel water drinkt is er niks aan de hand. Maandag ben ik weer teruggevlogen naar Wamena. Echt een supertrip!