De ene baker batu na de andere
Door: Tim
Blijf op de hoogte en volg Tim
16 Januari 2017 | Indonesië, Wamena
Langzaam keert iedereen weer terug vanuit zijn of haar dorp. De campus word weer een beetje levendiger. Ook Pak Mars is weer terug gekomen vanuit Sumatra, dus eindelijk weer een beetje gezelschap. Deze week bijna elke dag na het werk naar Pak Calvin gegaan met z’n kleine. Erg grappig mannetje, zijn naam is Kaka dat betekend, broer. Beetje apart maargoed. Pak Calvin heeft een winkeltje met van alles en nog wat, vooral etenswaren. Daar is het altijd erg gezellig, want iedereen komt daar aanwaaien en het is altijd druk en gezellig.
En dat aanwaaien van mensen is echt zo Papoeaas, de meeste mensen hier werken niet maar chillen hem de hele dag op straat. Dat noemen ze jalan-jalan, jalan betekend lopen, of straat. En jalan-jalan betekend een beetje lopen zonder reden. Na dat doet 80 % van de bevolking hier dus elke dag. Is wel super gezellig natuurlijk, overal kom je altijd mensen tegen, ik bedoel niemand is aan het werk, iedereen leeft op straat. En iedereen leeft hier van elkaar, dus als ik bijv. bij Pak Calvin zit rond 6 uur 's avonds dan komt er opeens gewoon iemand naar binnen lopen om even mee te eten. Pak Calvins vrouw heeft dan net gekookt en dan komen er al 2 ongure figuren binnen die lekker de helft opeten. En dan zijn ze via via familie van hun of komen ze toevallig uit het zelfde gebied dus dan kan dat gewoon. Ik sta nog elke dag verbaast van deze samenleving.
Zaterdag was ik weer uitgenodigd om naar een Baker batu te gaan in een dorpje van een van de leraren. Die Baker Batu is zo’n traditionele maaltijd. Dus wij om 12 uur die kant op gegaan. Was een hele slechte weg maar met zijn motor was het goed te doen. We zouden om 1 uur gaan eten maar dat liep nogal uit. De hele stam moest natuurlijk een woordje doen zoals gebruikelijk en dat zorgde ervoor dat we pas om 5 uur konden eten. Na ik had niks gegeten tussen de middag en was dus erg hongerig. Maar toen het eten kwam bleek er alleen varkensvet te zijn en geen vlees. Na hoe hongerig je ook bent dat kan ik dus echt niet eten. Dus vroegen die jongens om een stuk varkensvlees. Kreeg ik de tong van het varken. Nagoed ik heb dat nog nooit gegeten en ik moest het natuurlijk proberen. Ik had erg veel honger dus ik heb die tong helemaal opgegeten. Haha is opzich nog best wel lekker. En giga groot zo’n tong. Haha heb ik dat ook een keertje gedaan.
Alleen de volgende dag was niet zo chill. Ik had toch een bacterie opgelopen waarschijnlijk daar. Dus ik was niet helemaal lekker die dag. Maar we hadden die zondag een bruiloft van een van de leraren. En daar moest ik natuurlijk naartoe, en 1x raden wat ze op zo’n bruiloft altijd eten. Weer zo’n Baker Batu. Dat word de 3e in 2 weken
Die ochtend om 10 uur weggegaan. We zaten met 9 man achterin de bak van een pick-up. Harstikke gezellig natuurlijk alleen erg vol. Na 1 uur rijden over een hobbelig weggetje kwamen we aan bij haar dorpje. Echt een supermooi en gezellig aangelegd dorpje. Alle tuinen lagen er strak bij, overal bloemen en de huizen stonden ver van elkaar af dus erg veel ruimte. Overal grasveldjes en bomen voor schaduw echt super! We waren alleen net te laat voor de ceremonie, die was net afgelopen. Maar we waren nog wel op tijd voor het eten. Ik heb alleen maar een maiskolfje op want ik voelde me nog steeds niet helemaal lekker.
Wat truckjes gedaan met een muntje voor de kinderen van het dorp. Haha zo grappig, ze snappen er niks van en elke keer als je een truckje doet dan hoor je iedereen aaah, waaa of oeee. En iedereen wil het natuurlijk ook een keer proberen, erg grappig.
En wat ook echt bizar is hier is de prijzen voor varkens. Een groot volwassen varken kost al snel 30 miljoen roepia, dat is 2000 euro. En als ze hier een feest geven dan gaan er zo 2 varkens in de stoofpot dus dat betekend dat je even een maaltijd klaarmaakt voor je gasten van 4000 euro. Echt niet normaal zo duur.
En dat aanwaaien van mensen is echt zo Papoeaas, de meeste mensen hier werken niet maar chillen hem de hele dag op straat. Dat noemen ze jalan-jalan, jalan betekend lopen, of straat. En jalan-jalan betekend een beetje lopen zonder reden. Na dat doet 80 % van de bevolking hier dus elke dag. Is wel super gezellig natuurlijk, overal kom je altijd mensen tegen, ik bedoel niemand is aan het werk, iedereen leeft op straat. En iedereen leeft hier van elkaar, dus als ik bijv. bij Pak Calvin zit rond 6 uur 's avonds dan komt er opeens gewoon iemand naar binnen lopen om even mee te eten. Pak Calvins vrouw heeft dan net gekookt en dan komen er al 2 ongure figuren binnen die lekker de helft opeten. En dan zijn ze via via familie van hun of komen ze toevallig uit het zelfde gebied dus dan kan dat gewoon. Ik sta nog elke dag verbaast van deze samenleving.
Zaterdag was ik weer uitgenodigd om naar een Baker batu te gaan in een dorpje van een van de leraren. Die Baker Batu is zo’n traditionele maaltijd. Dus wij om 12 uur die kant op gegaan. Was een hele slechte weg maar met zijn motor was het goed te doen. We zouden om 1 uur gaan eten maar dat liep nogal uit. De hele stam moest natuurlijk een woordje doen zoals gebruikelijk en dat zorgde ervoor dat we pas om 5 uur konden eten. Na ik had niks gegeten tussen de middag en was dus erg hongerig. Maar toen het eten kwam bleek er alleen varkensvet te zijn en geen vlees. Na hoe hongerig je ook bent dat kan ik dus echt niet eten. Dus vroegen die jongens om een stuk varkensvlees. Kreeg ik de tong van het varken. Nagoed ik heb dat nog nooit gegeten en ik moest het natuurlijk proberen. Ik had erg veel honger dus ik heb die tong helemaal opgegeten. Haha is opzich nog best wel lekker. En giga groot zo’n tong. Haha heb ik dat ook een keertje gedaan.
Alleen de volgende dag was niet zo chill. Ik had toch een bacterie opgelopen waarschijnlijk daar. Dus ik was niet helemaal lekker die dag. Maar we hadden die zondag een bruiloft van een van de leraren. En daar moest ik natuurlijk naartoe, en 1x raden wat ze op zo’n bruiloft altijd eten. Weer zo’n Baker Batu. Dat word de 3e in 2 weken
Die ochtend om 10 uur weggegaan. We zaten met 9 man achterin de bak van een pick-up. Harstikke gezellig natuurlijk alleen erg vol. Na 1 uur rijden over een hobbelig weggetje kwamen we aan bij haar dorpje. Echt een supermooi en gezellig aangelegd dorpje. Alle tuinen lagen er strak bij, overal bloemen en de huizen stonden ver van elkaar af dus erg veel ruimte. Overal grasveldjes en bomen voor schaduw echt super! We waren alleen net te laat voor de ceremonie, die was net afgelopen. Maar we waren nog wel op tijd voor het eten. Ik heb alleen maar een maiskolfje op want ik voelde me nog steeds niet helemaal lekker.
Wat truckjes gedaan met een muntje voor de kinderen van het dorp. Haha zo grappig, ze snappen er niks van en elke keer als je een truckje doet dan hoor je iedereen aaah, waaa of oeee. En iedereen wil het natuurlijk ook een keer proberen, erg grappig.
En wat ook echt bizar is hier is de prijzen voor varkens. Een groot volwassen varken kost al snel 30 miljoen roepia, dat is 2000 euro. En als ze hier een feest geven dan gaan er zo 2 varkens in de stoofpot dus dat betekend dat je even een maaltijd klaarmaakt voor je gasten van 4000 euro. Echt niet normaal zo duur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
