Kaasdonuts en no privacy

Wat erg vreemd is hier in Wamena zijn de taarten en de zoete snacks. Toen ik hier net aankwam kreeg ik van een van de studenten een stuk brownie. Na zag er lekker uit alleen op de bovenkant van de brownie zat wat decoratie of zo. Ik eet dat stuk in een keer op, bleek dat die decoratie gesnipperde kaas was. Na nu is in heel Wamena geen melkkoe te vinden en ook geen normale kaas maar op de brownie gooi je gewoon gesnipperde kaas. Smerig. En ze doen dat echt met alles, dacht ik in de stad een lekkere donut gekocht te hebben, nee zit gewoon overal kaas in en op, in een donut! Maar hier vinden ze die combi helemaal geweldig. Voor mij voorlopig geen zoete taartjes of donuts meer. Blegh.

Dan heb je het puntje privacy. Dat is hier ver te zoeken, mensen kennen hier echt totaal geen privacy. Iedereen komt in je persoonlijke zone staan. Of gewoon lekker tegen je aan. Wanneer je een whapje aan het typen bent of eigenlijk zodra je je mobiel gebruikt komt gewoon iedereen gezellig meekijken wat je nu allemaal aan het doen bent op je mobiel. Af en toe erg vervelend. Want niet alleen mensen die je kent doen dat maar gewoon iedereen. Sta je in de stad met een Papoea te praten en krijg je een smsje dan staat in 1 seconde heel Wamena mee te kijken op je scherm. Erg interessant natuurlijk wat voor Nederlandse berichtjes die witte kerel krijgt.

Donderdag werd op school hari bahasa gevierd, language day. Een initiatief van de overheid om de nationale taal in te laten burgeren in elke provincie. Was erg grappig, veel dansen en zingen. Verder hadden we false interpreteur, en daar was ik geschikt voor. Een Papoea zegt iets in zijn eigen taal, ik versta daar niks van maar ik moet het wel vertalen in het Engels. Je moet dus goed kijken naar de gebaren die hij maakt en daarop moet je alles vertalen wat hij zegt naar het Engels. Na daar kwamen de raarste zinnen uit maar het was erg grappig. Aan het einde hadden we nog een spel, een soort estafette met als laatste opdracht, draag iemand door de visvijver naar de andere kant. En aangezien ik de langste was mocht ik natuurlijk de vijver in met iemand op mijn rug. Daarna werd onder luid gejoel en gejuich iedereen die nog droog was in de smerige visvijver gegooid. En modder vloog overal, iedereen was zwart en grijs van de modder maar het was superleuk! (ik kan mijn kleren weggooien nu maargoed)

Zaterdag met Aggus naar Jerman hotel gegaan, een hotel bovenin de bergen met een supergaaf uitzicht. Binnen in de eetzaal stonden allemaal beelden en allerlei culturele voorwerpen van de Papoea’s. Daarna naar gunung Susu gegaan. Haha zoo grappig, ze noemen die berg zo omdat ze heel erg op 2 vrouwenborsten lijken. En de letterlijke vertalen van gunung susu is Berg melk. Die letterlijke vertalingen van het Indonesisch naar het Nederlands kunnen soms zoo grappig zijn.

Zondagochtend met Jeffry naar een meertje geweest in de stad waar men een aantal huizen op palen in het midden van het meer gebouwd heeft. Jeffry is een Indonesische jongen die een klein winkeltje heeft langs de kant van de weg. Wanneer ik iets kleins nodig heb koop ik dat vaak in zijn winkeltje. Ik had zondagochtend vroeg een leraar op het vliegveld afgezet en toen ik terugreed met mijn scooter kwam ik langs zijn winkeltje. Op zondag zijn alle winkeltjes dicht, maar zijn winkeltje stond open op een kiertje. Dus ik stopte en keek even of alles oké was. Bleek dat Jeffry gewoon achter z’n toonbank slaapt en leeft. En die winkel is niet eens van hem, zijn ouders hebben hem naar Wamena gestuurd om geld te verdienen voor hun zodat zij een iets beter leven hebben(zijn ouders wonen in Sumatra). Dus hij werkt 6 dagen in de week van ‘s ochtends 7 tot ‘s avonds 12 en dat is zijn leven. Hij vroeg die zondagochtend of ik niet met hem wilde gaan hiken naar het meer en dat hebben we gedaan. Alleen ik moest om 11 uur ‘s ochtends alweer terug zijn want ik had een afspraak met Pieter en zijn familie.

S’ middags voor de kerk nog even een duik genomen in de Baliem rivier en daarna naar de kerk gegaan. De ‘witte’ kerk. Ik had een student, Aggus, meegenomen naar de witte kerk en die had het helemaal naar zn zin. Hier hebben blanken nogal een hoog aanzien en nu had hij de kans om gewoon tussen 30 witte mensen te zitten. Zn dag kon niet meer stuk. Daarna een hapje gegeten in de stad, saté met rijst voor € 1,50 in een smerig maar gezellig restaurantje. Wat ook erg gaaf is dat je steeds meer mensen kent en wanneer je dus in zo’n restaurantje aan het eten bent er allemaal mensen langskomen die je kent. Erg gezellig.

‘S avonds nog een spel gespeeld bij Martijn en Annemarie, ook een ‘wit’ stel dat op de campus woont. Daarna liep ik de eetzaal in van de campus en daar was een leraar een aantal jongens en meisjes blokfluit les aan het geven. Na supergrappig, in Nederland zou je raar staan te kijken als er op een school allemaal jongens van 20 zeer serieus aan het blokfluiten zijn. Maar hier zijn ze er allemaal erg trots op dat ze dat kunnen en dat is natuurlijk ook harstikke goed van die gasten. Ik kan nog niet eens een triangel bespelen.

Morgen vertrek ik naar Manokwari, de hoofdstad van de provincie Papua Barat, ik hoop dat ik daar veel aan ga hebben. Ik ga daar wat belangrijke mensen ontmoeten voor mijn stage. Hopelijk gaat alles goed, ben benieuwd.