Pech en Sinterklaas

Indehoi. Dit is een Indonesisch woord en het betekend wanneer een jongen en een meisje een beetje met elkaar scharrelen en plekjes zoeken waar ze alleen kunnen zijn. Dit woord komt vanuit het Nederlands, in het hooi. Vroeger wanneer je als boerenzoon een meisje had, het enige plekje waar je alleen kon zijn was de hooiberg en daar gebeurde dingen die vader maar beter niet kon weten. Haha zoo grappig, dat zo’n woord hier gebruikt word terwijl in Nederland niemand dat woord gebruikt maar iedereen weet waar je het over hebt.

Zaterdag zijn Aggus en ik naar een supermooie rivier gegaan. Daar is de omgeving zo mooi, er is daar een aantal jaar geleden een landslide geweest dus die hele berg is als het ware ingestort. Ziet er echt heel mooi uit. En al die stenen en modder is zo over de weg heen gespoeld dus je moet echt 10 minuten met je brommertje tussen allemaal rotsen en riviertjes doorrijden om weer naar de weg te kunnen. We waren bijna bij de rivier aangekomen toen plots de ketting brak van onze scooter manmanman dat was echt balen want we zaten in de middle of nowhere en er was niemand te zien. Maar wij wilden echt graag naar die rivier dus we hadden de scooter langs de kant van de weg gezet en we gingen verder te voet. Na 20 minuten aangekomen bij die rivier, supermooi helder water. Lekker diep en snelstromend. Na was erg lekker maar ik moest om 2 uur terug zijn op de campus want ik moest helpen om het lokaal te versieren voor sinterklaas. En de tijd drong en onze scooter stond nog steeds met een gebroken ketting langs de kant van de weg.

Wij maar weer teruggelopen naar onze scooter en gelukkig was de weg aflopend dus we konden het eerste stuk gewoon naar beneden hobbelen zonder de motor te gebruiken. En warempel wat een geluk daar waar de weg weer omhoog ging stond een bengkel, een garage. Maar niemand te zien daar. Maar dan duwt Aggus tegen de deur aan en die blijkt gewoon open te zijn. Haha wauw perfect dus wij naar binnen ff wat gereedschap ‘geleend’ en onze ketting zeer provisorisch gemaakt maargoed het zag er weer goed uit en we konden weer rijden. We wilden net het gereedschap terugleggen toen de eigenaar van de bengkel aan kwam zetten, ik weet niet hoe ze het doen maar die Papoea’s zijn er altijd op precies het goeie moment bij. En ja hoor het was geen probleem dat we zijn gereedschap hadden gebruikt alleen wel graag ff 20.000 roepia betalen. Haha als het om geld gaat dan zijn ze er als de ratten bij zo snel.

Na wij weer over die landslide terug naar de stad maar dat deed de net gerepareerde ketting niet veel goed en net na de landslide brak hij weer en konden we gaan lopen. Gelukkig kwamen er wat gasten langs op brommertjes en die hebben ons naar de stad gebracht, uiteraard tegen betaling maargoed dat had ik er wel voor over.

Net op tijd was ik weer terug om Jacomien te helpen met het versieren van het lokaal. Om 4 uur begon het sinterklaasfeest en ja je gelooft het misschien niet maar er waren meer dan 30 Nederlanders aanwezig. Echt heerlijk zo’n feest. Gewoon de hele middag en avond Nederlands praten, pepernoten en gevulde speculaas eten, echt super. Er was erwtensoep en hutspot en nog veel meer Hollands voedsel, heerlijk.

Zondagochtend Jefri maar weer eens bezocht. Hij is verhuist en heeft een nieuwe baan, hij is taxichauffeur nu. Manmanman die kerl woont nu in een huis of tenminste iets met 4 muren en een dak bovenop een winkel. Tis een soort houten aanhangseltje wat ze op die winkel getimmerd hebben met wat golfplaten d’r bovenop. Hij zou op me wachten voor het huis maar hij stond er niet dus ik ging naar binnen om hem te halen. Naa kom ik in die kamer van hem ik denk 2 bij 3, liggen daar 3 matrasjes en 5 gasten te slapen. En stinken daar en verschrikkelijk warm bah bah. Geen wc of iets aanwezig, alleen een ton regenwater en een gat in de vloer, maar iedereen vanaf de weg kan je zien zitten daar dus niet echt een heel lekker plekje.

Nagoed ik had hem meegenomen naar kali biru een heel blauw meer. We waren daar net geweest toen we wat boze Papoea’s tegenkwamen die allemaal dingen tegen Jefri vertelden. Na ik had geen idee waar ze het over hadden maar ik was niet echt onder de indruk en ik wilde verder het bos in omdat daar nog een hele mooie plek was die ik wilde zien. maar Jefri was doodsbenauwd en durfde absoluut niet meer verder. Want die Papoea’s hadden hem verteld dat er allemaal rovers ofzo in dat bos woonde die ons zouden bestelen en misschien vermoorden als we dat bos in gingen. Na ik geloofde daar echt geen drol van want ik was al 2x in dat bos geweest. Maar Jefri verzette geen stap meer dus zijn we maar terug gegaan naar de stad.

We kwamen hongerig terug in de stad want we hadden allebei niet ontbeten. Maar op zondag zijn alle winkels dicht en dus ook de restaurants dus ik was bang dat dat hongerlijden ging betekenen maar Jefri had zo zijn contacten en wist precies waar we naartoe moesten. Ergens in een achterbuurtje van de stad was een straatje met een klein poortje. Na wij daar naar binnen, blijkt daarachter echt een giga illegaal restaurant te zitten dat ook helemaal vol zat. Overal zaten oude mannetjes te kaarten en koffie te drinken best wel een gezellig plekje. Na wij aan de bar een hapje gegeten erg grappig.

Die middag om 1 uur begon het kerstfeest voor de straatkindertjes. Manmanman wat is dat zielig, allemaal mannekes van tussen de 4 en de 10 jaar oud die gewoon op straat leven. Die elke dag weer moeten vechten om te overleven. Gewoon 4 jaar oud en dan al op straat. Echt van die keiharde mannetjes allemaal. Je zag ook echt de rangen daar, de grootste en de sterkste die was de leider en iedereen luisterde ook naar hem en af en toe werden er rake klappen uitgedeeld om iemand te herinneren wie nu echt de baas was. Maar tijdens het kerstfeest was iedereen blij en zong iedereen de liederen uit zijn hoofd mee. Erg grappig, er was een dansgroep die danste op de gospel muziek en alle kinderen dansten en zongen in het rond. Even een ander kerstfeest dan thuis maar zooo gaaf.

Om 4 uur hadden we weer de witte kerk en daar ging een echtpaar met pensioen. Erg gaaf om te zien hoe ze in deze kerk afscheid nemen. Eerst werden er allemaal herinneringen opgehaald en daarna werden ze gezegend, iedereen legde dan de handen op het echtpaar. En zij (de vrouw van het echtpaar) had ook nog voor haar een ontroerend verhaal. Ze waren al 20 jaar in Wamena en ze hadden zoveel dingen meegemaakt en gezien. Maar zaterdag was ze haar portemonnee verloren tijdens het winkelen in de stad, er zat 4 miljoen roepia in (250 euro). Na als je hier je portemonnee kwijtraakt dan zie je die echt noooit meer terug, zeker niet als er zoveel geld in zit. Voor de meesten is dat meer dan een maandloon. Na 2 uur kwam ze erachter dat ze haar portemonnee kwijt was en ze had al gelijk de moed opgegeven want zij kent de stad Wamena beter dan de rest van ons. Die was ze kwijt. Maar op dat moment komt er een Ojek (brommertaxi) langsgereden met 2 jonge Papoea gasten erop en die zeggen hee mevrouw ik zag dat u dit heeft laten liggen in die winkel. Naa ze had het niet meer. Een beter afscheid van Papoea kan je je bijna niet wensen. Er zijn dus ook goeie mensen hier in de stad. Erg gaaf verhaal. Want iedereen steelt hier, ik begon met eens scooter met alles erop en eraan, nu zijn m’n spiegels al gejat en m’n zadelhoes, ventieltjes etc. Maar die gasten komen gewoon ff 4 miljoen roepia terug brengen, hoe gaaf!

Na de dienst aten we met z’n allen. Iedereen had iets gemaakt en het thema was Mexicaans, naa bizar hoe lekker die Amerikanen kunnen koken echt super lekker en gigantisch veel voedsel ook, ook echt Amerikaans.

Van de week een ticket geboekt naar Bali voor een kleine vakantie, erg veel zin in.