Eten en dansen

Vrijdag hadden we de graduation van de school. 21 studenten studeerden af. Het was een hele ceremonie, buiten stonden wat studenten uit de eerste 3 semesters helemaal traditioneel gekleed. Supergaaf zag dat eruit. De jongens hadden allemaal met witte verf symbolen op hun bovenlichaam getekend en waren getooid met allerlei kleurrijke veren. Sommige verentooien waren gewoon een opgezette paradijsvogel met de snavel er nog aan. Maar het zag er allemaal erg indrukwekkend uit. De meisjes hadden veelkleurige bovenstukken aan met rieten rokjes en hun gezicht was met verschillende kleuren verf versierd. Erg gaaf om te zien.

Binnen waren alle leraren gekleed in toga’s met grote kettingen met het logo van de school om hun nek. En alle 1ste jaars studenten moesten zingen in een koor. Ook hun waren allemaal traditioneel gekleed. De ceremonie was erg plechtig en wat belangrijke mensen mochten hun woordje doen voorin de zaal. Erg gaaf om dat een keertje mee te maken.

Na de ceremonie werd ik uitgenodigd door een van de afgestudeerde studenten om een feestmaaltijd te nuttigen met haar en haar dorpsgenoten. Nagoed harstikke gaaf natuurlijk dus ik zei direct ‘ja ik kom wel’. Ik met Aggus naar haar dorpje. Toen we daar aankwamen was het al erg druk. We moesten via een modderig paadje naar haar dorp. Door een houten poort met een rieten dak kwamen we in haar dorp. Niet zo groot trouwens, 3 vrouwenhuizen en 1 mannenhuis en een stal voor de varkens en een keuken en opslag. Daar aangekomen lag er overal op de grond gras en bananenbladeren. Dat was de plek waar iedereen kon gaan zitten. Maar ik zag nergens eten staan. Bleek dat ze een baker batu gingen eten. Dat is een nogal aparte manier van eten bereiden.

In het midden van het dorp stond een grote dampende hoop met gras. In dat gras werd het eten gestoomd. Na het gebed om de maaltijd te zegenen gingen alle vrouwen van het dorp de hoop gras ontleden, en dat is nog een heel werk. Die hoop gras is een cirkel van ongeveer 2 meter doorsnee en 1 meter hoog. De vrouwen begonnen het gras weg te plukken en met grote stokken hete stenen weg te halen die overal in die hoop lagen. Tussen al dat gras en hete stenen lagen allemaal aardappelen, in stukken gehakte varkens, groenten en maiskolven. Al die vrouwen graaiden al het voedsel er lekker met de blote handjes tussenuit.

Daarna kwamen de bakken met voedsel onze kant op. Ik moest toch even moeite doen om niet over te geven toen er in de bak met vlees een halve varkenskop lag. Zag er nogal zielig uit maar die kop was erg lekker waarschijnlijk want die werd er snel tussenuit gevist en opgepeuzeld. Het vlees zag er niet echt lekker uit maar het is erg beledigend als je niks eet. Dus ik na lang wikken en wegen toch maar 3 spareribs van het varken afgesneden en opgegeten. Verder wat zoete aardappelen gegeten en een maiskolf. Op zich was dat vlees nog best lekker maar zoooo verschrikkelijk onhygiënisch!

Daarna ging de muziek aan en begon iedereen keihard te dansen, echt keihard. Leek wel of we op een hardstyle feest beland waren met allemaal revende gasten. Ik moest en zou natuurlijk ook dansen want iedereen wilde wel zien wat die blanke allemaal voor moves kon maken. Dus ik een beetje onhandig daar lopen dansen, iedereen lag op de grond van het lachen. Maargoed het was erg grappig. En ook haha al die mensen daar vroegen steeds of ik ziek was. Dan vroeg ik waarom vraag je dat? Zeggen ze, je wangen zijn helemaal rood! Haha en nu heb ik dat toch al snel als ik me inspan of als ik iets zwaar awkwards moet doen. Dat vonden ze allemaal erg raar want hun hadden dat nog nooit gehad.

Zaterdag zijn we met een Amerikaanse familie de bergen in gegaan. Samen met 3 Papoea studenten. Eerst naar paser putih (white sand) en daarna naar een gecrasht vliegtuig wat in 2007 neergestort was in de bergen. Erg indrukwekkend, overal vind je nog steeds wrakstukken en zelfs stukken van stoelen en bagagekleppen. In een zinkgat in de bergen lag de cockpit en eens stuk verderop lag het staartgedeelte van het vliegtuig. Erg gaaf om daar helemaal naar toe te lopen en erin de kijken. Het moet wel een gigantische klap geweest zijn want de cockpit en het staartgedeelte lagen ongeveer 700 meter uit elkaar.

Dat vliegtuig lag ergens hoog in de bergen, dus wij gingen weer naar beneden, superwarm echt bizar, ik factor 50 lopen smeren maar het hielp niks, flink verbrand dus. En ik was natuurlijk weer erg rood door het warme weer dus de vragen kwamen alweer snel van de studenten waarom ik zo rood was. Haha echt heel irritant, ze weten nu dat ik het niet leuk vind dat ze dat vragen dus vragen ze het nu de hele tijd haha.

Nadat we weer thuis waren hebben we eerst een duik genomen in de Baliem river. Superlekker koud water en het is een gigantisch brede en grote rivier. Ik denk net zo breed als het kanaal in zeeland bij Hansweert maar dan snelstromend.

Na de duik waren we uitgenodigd bij een studente om te komen eten in haar huis. Zij kwam uit Ambon dus dat eten was weer heel anders dan wat de Papoea’s eten. Erg lekker, net alsof je naar de afhaalchinees gaat in Nederland maar dan 10x lekkerder en verser.

Daarna moest en zou er weer gedanst worden natuurlijk en ik moest ook weer m’n moves laten zien. Maar iedereen vond die maar te wild en te snel. Mensen van Ambon dansen heeeeeel langzaam en erg saai maargoed wel leuk om mee te maken.

Zondag na de kerk ben ik met mijn huisgenootje naar zijn neef gegaan, die woont in de stad. Zijn zoontje was jarig dus het was feest daar. Alleen niemand durfde wat tegen me te zeggen omdat ze nog nooit met een blanke gepraat hadden. Erg saai dus. Er was een heel buffet met eten voor ons en ik schepte m’n bordje vol en begon te eten. Maar al snel was de moeder van de jarige bij mij met een groot bord met eten en ze pakte mijn bord af en gaf me haar bord. Ik snapte niet zo goed waarom ze dat deed maar mijn huisgenoot vertelde dat ik het eten helemaal verkeerd had opgeschept. Je moet er dus een soort maaltijd van maken. Beetje van dit, beetje van dat, beetje roeren en soep erdoorheen gooien en dan opeten. Dus ik schep de eerste hap naar binnen maar ze had er dus een paar goeie scheppen sambal ingegooid want de vlammen sloegen me om me oren. Ik wilde me niet laten kennen haha dus ik liep al huilend en zwetend die hap naar binnen werken. En iedereen natuurlijk weer vragen waarom ik zo rood werd haha vreselijk!

Deze week m’n laatste voorbereidingen maken voor mijn reis naar Manokwari, Jayapura en Sentani en misschien nog naar Nabire, wie weet. Daar wonen Pieter en Anja, vrienden van mn ouders en die zou ik graag nog op willen zoeken op m’n reis. Dat word weer een drukke week dus!