friet en sago

Vroegah (speciaal voor familie v.d. wind) las ik vaak de boeken van Wambo, een Papua jongentje die van alles beleefde in de oerwouden van Papua, ongeveer 60 jaar geleden. In die boeken was ik altijd gefascineerd door de sagoboom. Dat was in de meeste dorpen in Papua de hoofdbron van voedsel. De bomen groeien in het oerwoud en worden gekapt en uitgehold. In het midden van de stam zit een soort zacht merg, hiervan word sagopap en sagokoeken gebakken. In de bomen leven sagorupsen, dat waren de snoepjes in die tijd, ik heb ze hier nog niet gezien. Maar er zijn hier in Wamena dus restaurants die sago verkopen, erg grappig om dat te eten. Als kind wilde ik dat altijd een keer proeven omdat het zo vaak in Wambo voorkwam en nu zit je echt middenin zijn wereldje, weliswaar wat moderner maar toch.

Woensdag met Netty en 4 bestuursleden van de organisatie naar een klein stadje gevlogen met een heel klein vliegtuigje. We waren uitgenodigd bij de plaatselijke bupati (burgemeester). Hij betaalde letterlijk alles voor ons. En een vliegtuigje charteren in Wamena is ook nog eens een hele kostbare zaak. Een vliegtuig kost 27 miljoen roepia per uur(ongeveer 2000 euro), en het was een half uurtje vliegen. Die bupati betaald dus even 2000 euro om ons heen en weer te vliegen. De vlucht was echt prachtig, het vliegtuigje vloog niet over de bergen heen maar er tussendoor. Echt wauw gewoon. De bergen hier zijn echt giga hoog en alleen grote vliegtuigen vliegen er over heen. Het vliegtuigje was niet echt stabiel en slingerde van hot naar her maar wel super gaaf om een keertje mee te maken.

Toen we aankwamen in het stadje moest het vliegtuigje een aantal rondjes maken om te kunnen dalen. Daar aangekomen stonden er 3 dikke zwarte pickups te wachten voor ons om ons naar het kantoor van de bupati te brengen. Leren bekleding enzo. Nu moet je weten dat deze stad de hoofdstad is van een provincie. Alleen de provincie is nog maar 5 jaar oud, dus de stad ook. Hier in Papoea leeft iedereen in kleine dorpjes verspreid over een heel groot gebied. Maar nu is dat gebied uitgeroepen tot een provincie en heeft het dus een hoofdstad nodig. Dus word er even een hoofdstad gebouwd. Alles is nieuw en alle gebouwen zijn overheidsgebouwen of scholen. Ik denk dat in de stad ongeveer 500 mensen wonen, dus erg klein. Maar het kantoor van de Bupati leek wel een paleis, gigantisch. Net afgebouwd, allemaal glitter en glamour. We werden in een kamer gezet met meubilair dat ook zo in het paleis van Versailles kan staan. Echt waar we zaten allemaal op een tronen in die kamer. Na de vergadering hadden we nog een goeie maaltijd bij de bupati thuis, ook erg interessant. Daarna vlogen we weer terug naar Wamena met een nog kleiner vliegtuigje maar manmanman wat een mooie vlucht weer, echt de mooiste vlucht die ik ooit gehad heb. Zo slingerend tussen die bergen door, wolk in wolk uit echt wauw.

Naaa vandaag heb ik een plaats gevonden waar ze serieus friet verkopen!!!! Gruwelijk duur maargoed na 2 maanden geen friet meer gegeten te hebben heb ik er die 50.000 roepia wel voor over (€ 3,20) voor een heeel klein bordje met ketchup. Het is het duurste hotel in de omgeving maar ik ga daar gewoon voortaan 1 keer per maand een frietje eten.

Zaterdag naar een voetbalwedstrijd geweest, echt super grappig. Het hele stadion zat vol met mensen en voordat de wedstrijd begon werden er nog een aantal dansen opgevoerd. Eerst een zwaar moderne dans van een aantal Indonesische jongeren. Echt een soort drama dans ofzo ik snapte het niet helemaal. Maar daarna kwamen de Papoea’s, een groep van 30 mensen, allemaal traditioneel gekleed. Maar dan ook echt traditioneel dus de kinderen naakt en de vrouwen met een rokje en een boven doekje en de mannen alleen gekleed in een peniskoker en getooid met allerlei kleurige veren. Iedereen was beschilderd met allerlei symbolen en tekens. Na de dans die overigens erg spectaculair was liep de hele groep het voetbalveld op.
Daar kregen ze een voetbal en begonnen ze hahaha jaa echt te voetballen. Naa moet je jezelf eens ff voorstellen. Allemaal naakte en halfnaakte mensen rennen daar over dat voetbalveld heen struikelend en vallend. Het hele stadion lag onder de bank van het lachen. Iedereen joelen en gillen, echt waar wat een belevenis.

Zondagochtend naar een kerkdienst geweest in het midden van de stad. Alleen ik had niet zo goed opgelet wat de kerktijden waren. De dienst begon om 8 uur en ik was daarheen gegaan met een student van de school omdat een andere student daar altijd naar de kerk ging. Ten eerste was het begin van de dienst best wel vreemd, een paar mensen leken wel in een soort trans te zitten. Die liepen de hele tijd rondjes en prevelden allemaal woordjes als ze langs je bankje kwamen. Erg apart en de eerste 1,5 uur van de dienst was 1 lang gezang. Dus er werd eerst gewoon 1,5 uur gezongen! Daarna duurde de dienst nog eens 1,5 uur. Manmanman echt de langste dienst ever en ik verstond de helft niet omdat alles in rap Indonesisch ging.

Na de dienst werden we uitgenodigd om bij een van de studenten te komen eten. Erg leuk huisje in de stad, die zijn echt schaars hier. Weinig mensen geven echt iets om d’r huis hier en hebben vaak niet eens meubilair in de kamer staan, want waarom geld uitgeven aan zoiets waardeloos als je ook gewoon op de grond kan zitten. Maar dit huisje had een netjes aangelegde tuin en binnen was ook alles gezellig ingericht. We kregen een soort noedels met een glas mangosap erg lekker allemaal. Na de maaltijd hakte een van z’n broertjes een nangka uit de boom. Een gigantisch grote vrucht, ik denk zeker wel 75 cm lang. Die werd fftjes door de helft gehakt en door iedereen verorberd. Erg aparte vrucht, binnen in de vrucht zitten allemaal kamertjes met pitten erin, om die pitten heen zit een soort bescherming en dat kan je opeten. Erg zoet en erg lekker.

Die zondagavond nadat we terug waren gekomen vanuit de stad liep ik alleen terug vanaf de campus naar mijn huis. En toen ik halverwege was en over het bruggetje liep hoorde ik een grote plons. Na dacht ik wat kan dat nu zijn, echt een kapot groot dier ofzo. Dus ik loop terug ik schijn met m’n zaklamp in de sloot en hahaha hangt daar aan een boom een man, z’n hele broek zeiknat haha. Dus ik zeg joo ada apa? Wat is hier gebeurt? En dan begint die man keihard te lachen, al bungelend aan die boomtak. Naa ik dacht echt dat er een dronken gast in die boom hing, en ze waarschuwen me hier altijd voor dronken mensen want die zijn echt heel onvoorspelbaar. Maar bleek het mijn huisgenootje te zijn die me wilde laten schrikken. Alleen zijn plan viel in duigen want hij gleed uit en gleed zo de sloot in hahaha. Echt waar karma is een bitch zeggen ze wel eens haha hier was dat zeker zo.