Witte stranden en een azuurblauwe zee
Door: Tim
Blijf op de hoogte en volg Tim
07 November 2016 | Indonesië, Manokwari
Dinsdag vertrokken naar Manokwari om daar een Pater te bezoeken die al 40 jaar in Indonesië woont en heel veel ervaring heeft op het gebied van bedrijfjes starten en fundraising. Om 11 uur kwam ik daar aan. BIZAR warm echt 100 graden ofzo, vergeleken met Wamena is dit verschil echt gigantisch. Wamena ligt op 1600 meter hoog in de bergen dus daar is het altijd wat kouder. De hele dinsdag veel gepraat met de Pater en hij liet mij al zijn scholen zien. Erg grappig om te zien, het waren allemaal katholieke scholen. In Nederland zie je dat niet meer zoveel maar hier is bijna de hele stad katholiek.
En bij het eten in een van de scholen werd er tijdens het gebed natuurlijk een paar keer een kruisje geslagen. Ik deed niet mee tot groot vermaak van de studenten en tot ergernis van de geestelijken. Die middag voor het eerst gezwommen in de Pacific ocean, superwarm water en witte stranden met kokospalmen echt heel erg mooi. Alleen, hoorde ik later, er zwemmen af en toe wel witte haaien, zoutwaterkrokodillen en giftige waterslangen rond in dat water maargoed dat mocht de pret niet derven natuurlijk. Onder water overal soort koraalriffen met allemaal kleurige visjes super super super.
En dan heb je de salamanders daar, die zitten daar echt overal. In de keuken bijvoorbeeld zie je er al zo 20 zitten op het dak en op de muur. Maar vertelde de Pater, die beestjes zijn erg handig, als je wat morst of je laat wat eten vallen ruim je dat nooit op hier. Want kom je de volgende morgen weer in de keuken dan is de hele vloer brandschoon. Haha ideaal die hoeven nooit de vloer te kuisen, daar hebben ze gewoon die beestjes voor.
De volgende dag nog een school bezocht en daar met een paar studenten van de school kokosnoten geplukt om kokosmelk te drinken. Bizar groot zijn die jonge kokosnoten en die bomen zijn ook heel groot en hoog. Maar ze hakken gewoon elk jaar als de palmboom weer wat gegroeid is, een treetje uit de stam. Zo kan je dus gewoon zo’n kokospalm gemakkelijk inklimmen. Na het plukken hakten de studenten die kokosnoten open en dronken we kokosmelk, haha echt even een super tropisch gevoeletje.
Die namiddag weer gezwommen in de oceaan, nu op een nog mooier strand met nog witter zand en nog blauwer water. In de verte zag je dolfijnen uit het water springen, echt een supergaaf plekje. Beetje lurken uit een kokosnoot met je voeten in de oceaan. En voor 1 kokosnoot betaal je hier 3000 roepia dat is 20 eurocent. Echt geen drol, daarvoor kan je ze niet laten liggen natuurlijk.
De volgende dag bleek er geen enkele verbinding te zijn met Nabire dus mijn plannetje viel een beetje in duigen. Dus ik moest weer terug naar Wamena. Maar wat hier echt heel grappig is is dat je je vliegticket gewoon de dag voordat je vliegt kan boeken of zelfs op het vliegveld zelf op de dag dat je wilt vliegen. Dus woensdagavond een ticket geboekt en dan vloog ik donderdagochtend terug naar Wamena. En hier kan je gewoon een half uurtje voordat het vliegtuig vertrekt aankomen op het vliegveld. Binnen 10 min. ben je door de douane en de incheckbalie, lekker snel en ideaal. Nooit meer lang wachten op een vliegveld omdat je 2 uur van te voren aanwezig moet zijn.
Aan het einde van de maand moet ik naar Jayapura om mijn visum te verlengen dus dan ga ik proberen om naar Nabire te gaan.
En dan hebben we de plaatselijke douaneman van Wamena. Manmanman die houd me erg in de gaten. Donderdag kwam ik terug uit Manokwari, krijg ik gelijk een mailtje van hem, Hoe was je reis? Waar ben je naartoe geweest? Etc. Hij heeft ook al een vriendschapsverzoek gestuurd op facebook en hij volgt me op Instagram. Beetje irritant.
Vrijdag met een aantal studenten naar een voetbalwedstrijd geweest in een dorpje op ongeveer 45 min. rijden vanaf de stad. Maar de wedstrijd liep een beetje uit en het was 6 uur geweest toen we terug gingen. En om 6 uur is het hier gelijk pikkedonker en laat nu net de lamp van mn scooter kapot zijn. Gelukkig reden we in een kolonne van 15 scooters en motors terug naar de stad maar het leek wel of ik weer 16 was en met wat vrienden in een kolonne brommers reed. Iedereen toeteren, gas geven, grote brullen geven en het Papualied zingen. Na was een erg gezellige terugreis.
Zaterdag naar een hele mooie plek langs de Baliem rivier gehikt, supermooi uitzicht. 2 rivieren komen daar samen in 1 rivier en dat maakt een soort delta, erg gaaf. Daarna gegeten bij een oom van een student. Nagoed ik ben al in veel huizen geweest van familieleden van de studenten maar dit sloeg echt alles. Ik verwachte weer zon klein houten of rieten hutje maar nee dit huis was een kasteel vergeleken met die hutjes. Gigantisch huis met de mooiste meubels in huis, in elke slaapkamer een badkamer een giga keuken. En dan overal bediendes etc. Bleek zijn oom de burgemeester te zijn van een grote stad aan de kust. Maar die woonde in Wamena. Bizar wat een pracht en praal in zo’n smerige en arme stad.
Zondagavond wat plannen gemaakt met een student om in de kerstvakantie naar zijn dorp te gaan voor 1 of 2 weken. Hij woont op Raja Empat, moet je maar eens opzoeken op google afbeeldingen. Dat is echt zo’n droomparadijsje met allemaal eilandjes en koraalriffen. Ik mag daar in zijn families huis verblijven dus dan valt het kostenplaatje ook nogal mee. Op die eilanden staan alleen maar peperdure hotels en resorts. We gaan er heen met een boot waar je 400.000 roepia voor betaald. Dat is 35 euro. De reis op die boot duurt 3 dagen en 3 nachten dus we zijn wel ff onderweg. Maar 35 euro is geen geld natuurlijk voor een boottrip van 3 dagen. Ben erg benieuwd, heb er erg veel zin in om die kant van Papua eens te bekijken.
En bij het eten in een van de scholen werd er tijdens het gebed natuurlijk een paar keer een kruisje geslagen. Ik deed niet mee tot groot vermaak van de studenten en tot ergernis van de geestelijken. Die middag voor het eerst gezwommen in de Pacific ocean, superwarm water en witte stranden met kokospalmen echt heel erg mooi. Alleen, hoorde ik later, er zwemmen af en toe wel witte haaien, zoutwaterkrokodillen en giftige waterslangen rond in dat water maargoed dat mocht de pret niet derven natuurlijk. Onder water overal soort koraalriffen met allemaal kleurige visjes super super super.
En dan heb je de salamanders daar, die zitten daar echt overal. In de keuken bijvoorbeeld zie je er al zo 20 zitten op het dak en op de muur. Maar vertelde de Pater, die beestjes zijn erg handig, als je wat morst of je laat wat eten vallen ruim je dat nooit op hier. Want kom je de volgende morgen weer in de keuken dan is de hele vloer brandschoon. Haha ideaal die hoeven nooit de vloer te kuisen, daar hebben ze gewoon die beestjes voor.
De volgende dag nog een school bezocht en daar met een paar studenten van de school kokosnoten geplukt om kokosmelk te drinken. Bizar groot zijn die jonge kokosnoten en die bomen zijn ook heel groot en hoog. Maar ze hakken gewoon elk jaar als de palmboom weer wat gegroeid is, een treetje uit de stam. Zo kan je dus gewoon zo’n kokospalm gemakkelijk inklimmen. Na het plukken hakten de studenten die kokosnoten open en dronken we kokosmelk, haha echt even een super tropisch gevoeletje.
Die namiddag weer gezwommen in de oceaan, nu op een nog mooier strand met nog witter zand en nog blauwer water. In de verte zag je dolfijnen uit het water springen, echt een supergaaf plekje. Beetje lurken uit een kokosnoot met je voeten in de oceaan. En voor 1 kokosnoot betaal je hier 3000 roepia dat is 20 eurocent. Echt geen drol, daarvoor kan je ze niet laten liggen natuurlijk.
De volgende dag bleek er geen enkele verbinding te zijn met Nabire dus mijn plannetje viel een beetje in duigen. Dus ik moest weer terug naar Wamena. Maar wat hier echt heel grappig is is dat je je vliegticket gewoon de dag voordat je vliegt kan boeken of zelfs op het vliegveld zelf op de dag dat je wilt vliegen. Dus woensdagavond een ticket geboekt en dan vloog ik donderdagochtend terug naar Wamena. En hier kan je gewoon een half uurtje voordat het vliegtuig vertrekt aankomen op het vliegveld. Binnen 10 min. ben je door de douane en de incheckbalie, lekker snel en ideaal. Nooit meer lang wachten op een vliegveld omdat je 2 uur van te voren aanwezig moet zijn.
Aan het einde van de maand moet ik naar Jayapura om mijn visum te verlengen dus dan ga ik proberen om naar Nabire te gaan.
En dan hebben we de plaatselijke douaneman van Wamena. Manmanman die houd me erg in de gaten. Donderdag kwam ik terug uit Manokwari, krijg ik gelijk een mailtje van hem, Hoe was je reis? Waar ben je naartoe geweest? Etc. Hij heeft ook al een vriendschapsverzoek gestuurd op facebook en hij volgt me op Instagram. Beetje irritant.
Vrijdag met een aantal studenten naar een voetbalwedstrijd geweest in een dorpje op ongeveer 45 min. rijden vanaf de stad. Maar de wedstrijd liep een beetje uit en het was 6 uur geweest toen we terug gingen. En om 6 uur is het hier gelijk pikkedonker en laat nu net de lamp van mn scooter kapot zijn. Gelukkig reden we in een kolonne van 15 scooters en motors terug naar de stad maar het leek wel of ik weer 16 was en met wat vrienden in een kolonne brommers reed. Iedereen toeteren, gas geven, grote brullen geven en het Papualied zingen. Na was een erg gezellige terugreis.
Zaterdag naar een hele mooie plek langs de Baliem rivier gehikt, supermooi uitzicht. 2 rivieren komen daar samen in 1 rivier en dat maakt een soort delta, erg gaaf. Daarna gegeten bij een oom van een student. Nagoed ik ben al in veel huizen geweest van familieleden van de studenten maar dit sloeg echt alles. Ik verwachte weer zon klein houten of rieten hutje maar nee dit huis was een kasteel vergeleken met die hutjes. Gigantisch huis met de mooiste meubels in huis, in elke slaapkamer een badkamer een giga keuken. En dan overal bediendes etc. Bleek zijn oom de burgemeester te zijn van een grote stad aan de kust. Maar die woonde in Wamena. Bizar wat een pracht en praal in zo’n smerige en arme stad.
Zondagavond wat plannen gemaakt met een student om in de kerstvakantie naar zijn dorp te gaan voor 1 of 2 weken. Hij woont op Raja Empat, moet je maar eens opzoeken op google afbeeldingen. Dat is echt zo’n droomparadijsje met allemaal eilandjes en koraalriffen. Ik mag daar in zijn families huis verblijven dus dan valt het kostenplaatje ook nogal mee. Op die eilanden staan alleen maar peperdure hotels en resorts. We gaan er heen met een boot waar je 400.000 roepia voor betaald. Dat is 35 euro. De reis op die boot duurt 3 dagen en 3 nachten dus we zijn wel ff onderweg. Maar 35 euro is geen geld natuurlijk voor een boottrip van 3 dagen. Ben erg benieuwd, heb er erg veel zin in om die kant van Papua eens te bekijken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
