Eerste paar dagen Wamena

Na afscheid genomen te hebben van de familie (moeders, pa en de jongens) ben ik het vliegtuig van turkisch airlines binnengestapt. Wat een luxe, iedereen krijgt een paar kussens en de beenruimte is groot zat voor een lange Nederlandse kerel.
Na 3 uurtjes arriveerde ik in Instanbul, waar het enorm stonk op het hele vliegveld. Daar moest ik even een uurtje wachten om daarna in te stappen in het vliegtuig richting Jakarta. Wederom veel luxe aan boord. We kregen een slaappakketje met oordoppen en een slaapmasker. Gelukkig was het erg rustig in dit vliegtuig dus kon ik languit gaan liggen. Dus de eerste 8 uur van de vlucht heb ik heerlijk geslapen alleen midden in mijn slaap had ik waarschijnlijk mijn been in het gangpad gehangen en met veel lawaai struikelt een Indonesisch vrouwtje over mijn been. Helemaal woest maar goed ik sliep snel weer verder.
Na de 12 uur durende vlucht kwam ik aan in Jakarta. BIZAAAR warm, zweet zat overal echt een vreselijke temperatuur. In Jakarta moest ik 3 uur wachten op de volgende vlucht. Deze vlucht was met de Indonesische vliegmaatschappij Lion-air. Waarschijnlijk zijn deze vliegtuigen gemaakt voor echte kleine mensen want ik paste er in geen mogelijkheid tussen. Mn benen zaten ongeveer tot het plafon. Maar gelukkig werd dit snel opgemerkt door de crew captain en die zorgde ervoor dat ik bij de nooduitgang mocht zitten. Maar wat bleek nou, die captain wilde in een goed blaadje komen bij die westerling en had degene die eerst bij de nooduitgang zat gewoon weggestuurd en zijn plekje aan mij gegeven. Maar naast mij zat nog wel die hele familie van die man. Die waren niet erg blij en keken erg boos de hele tijd. Maar nadat we opgestegen waren heb ik ze allemaal een stroopwafel gegeven en toen waren ze al iets blijer.
En dan nog wat, ik had niks gegeten de laatste 7 uur dus ik had erge trek en nogal dorst. Blijkt dus dat deze maatschappij geen eten en drinken aan boord heeft. HELEMAAL NIKS. En de vlucht duurde 6 uur. Dus nog eens 6 uur zonder eten en drinken. Later ging ik even naar de WC en daar vroeg ik aan die ‘vriendelijke’ crew-captain of hij niet wat water kon missen van zichzelf. En dat ik er voor wilde betalen. Maar dat mocht absoluut niet hij was mijn beste vriend dus ik kreeg het gratis. Al snel werd er achterin het vliegtuig een extra stoeltje uitgeklapt en moest ik bij de crew komen zitten. Water, koekjes en chips alles kwam tevoorschijn. Alle stewardessen waren extreem aardig en wilde alles te weten komen over westerse mannen (haha zoooo grappig). En de crew-captain ging zelfs wat noedels voor mij maken. Zo werd deze vlucht toch nog een groot succes. Ik had echt nog nooit zo’n leuke vlucht gehad! Na veel foto’s en instagramnamen uitgewisseld te hebben ging ik van boord en stapte het vliegveld van Jayapura op.
Hier moest ik nog 1 uurtje wachten en dan zou ik m’n laatste vlucht hebben van 1 uur. Na inderdaad een uurtje stapte ik een propellervliegtuigje binnen. Stoelen waren weer enorm krap maar het was maar voor 1 uurtje. Wamena ligt in een bergketen en dus moest het vliegtuig een aantal rondjes vliegen voordat het kon landen. Prachtig uitzicht vanuit het vliegtuig op de rivier, het dal en de bergen rondom Wamena. In Wamena werd ik direct vriendelijk uitgenodigd op het politiebureau om een soort verklaring op te stellen dat ik toestemming heb van de plaatselijke politie om hier rond te reizen. Deze politieagent wilde ook direct met me op de foto en wilde mijn instagramnaam hebben. (zo kom je toch gemakkelijk aan wat extra volgers).
Buiten stonden al 2 mensen te wachten van Yayasan Kirsten Wamena die me meenamen met de auto naar de campus. Erg vriendelijke mensen allemaal. Ik was kapot en wilde gelijk gaan slapen maar ik had al 2 dagen niet gedoucht dus dat moest eerst nog even gebeuren. En nu moet je weten dat hier een douche heel anders te werk gaat dan in Nederland. De douche is ook gelijk de wc, soort gat in de vloer. Er staat een grote pot regenwater en wat shampoo, je gooit met een emmertje wat water over je heen (ijskoud) dan sop je jezelf in en dan spoel je je zelf weer af. Erg simpel.
Daarna gelijk in slaap gevallen, ik had nogal last van een jetlag en natuurlijk verslaap ik mezelf ‘s avonds. Dat was echt heel erg want ik was uitgenodigd door de directeur van de school om met hem en zijn familie te eten. Maar ik werd nog enigszins op tijd wakker en ik was een kwartier te laat. Het eten was erg apart. Wat gekookte eieren in een geel sausje, rode spinazie met een beetje zand (tenminste ik dacht dat het zand was), rijst, kroepoek, ananas en pisangs (kleine zeer smakelijke banaantjes). Het smaakte erg goed allemaal.
Later die avond was ik uitgenodigd voor de Fun-night van de school. Dat was ERG grappig. Het was een soort theatervoorstelling. Wat groepjes zongen wat op zeer hippe muziek haha en wat anderen deden stukjes voor de hele groep. Wat echt heel opvallend en grappig was was dat in elke voorstelling er een aantal jongens verkleed waren als vrouw. Op een of andere manier vinden ze dat zooo gigantisch interessant. Aan het einde van de Fun-night aten we nog wat en ging ik naar huis.
Ik wilde net gaan slapen toen ik wat hoorde lopen door mijn kamer, ik dacht eerst dat het een muis was of zoiets maar het bleek een kakkerlak te zijn. Die beesten zijn echt BIZAR groot. En je hoort ze gewoon lopen je hoort echt trippel trippel trip. Ze zijn ook gewoon net zo groot als een muis en bijna niet dood te krijgen.
Ik heb daarna toch maar snel m’n klamboe opgehangen en zo kon ik een beetje veilig gaan slapen. De dag erna was zaterdag , erg rustig. Lekker gegeten bij Ibu Jacomien en Pak Pieter. Morgen naar de kerk denk ik, ik ben benieuwd!